بایرن بدون تیاگو تیم واقعی پپ نیست!

 

به گزارش وبلاگ کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران، مصدومیت دوباره تیاگو آلکانتارا قطعاً بدین معناست که پپ گواردیولا باید قسمت عمده ای از ادامه فصل را بدون بازیکن خاص و مورد علاقه اش سپری کند.

 این مورد چنان است که بارسلونا را بدون لیونل مسی تصور کنیم. بارسایی ها بی شک بدون مسی هیچ شانسی برای نتیجه گیری نخواهند داشت. حضور پپ گواردیولا در رأس سکان هدایت بارسا ارمغان آور بهترین دوره حرفه ای مسی بود چنانچه او بعد از آن به بهترین بازیکن جهان تبدیل شد.

  گواردیولا اساس تیمش را روی مسی پی ریزی کرده بود، و قاعدتاً در این موضوع هیچ عیبی نمی دید و امیدوار بود تا این حربه جواب دهد.چنانچه ساموئل اتوئو، زلاتان ابراهیموویچ و داوید سیلوا متوجه شده بودند مسی مرد کلیدی بارسای گواردیولا بود. او 14 جام را با مسی بعنوان بازیکن کلیدی اش تصاحب کرد.در بایرن مونیخ نیز زمانی که بعنوان جانشین یوپ هینکس روی نیمکت قهرمان اروپا می نشست، طرح و قالب جدیدی را در سر می پروراند.در این طرح ها مرد کلیدی او تیاگو آلکانترا بود، بازیکنی که بعد از حضور پپ در مونیخ، از بارسلونا آمده بود. به واقع تنها بازیکنی که پپ شخصاً  درخواست خریدش را به مدیران ارشد بایرن داده بود " من در مورد ایده ام با مدیران باشگاه صحبت کردم و به آنها توضیح داده ام که  چرا دقیقاً او را می خواهم"

گواردیولا قبل از امضای قرارداد هافبک اسپانیایی، گفته بود" تیاگو تنها بازیکنی بود که میخواستم، یا او یا هیچ کس دیگر! ما به دنبال بازیکنی با کیفیت و خاص هستیم که دقیقاً تیاگو ست"

و با توجه به شرایطیکه  بایرن ها داشتند و برنامه ای که پپ برای آینده داشت، قطعاً  تیاگو ضروری ترین نیازش بود.

تیاگو آلکانترا به هنگام عقد قرارداد با بایرن به  Four Four Twoگفت"  به هیچ وجه به دنبال تکرار چیزی نیستیم بلکه میخواهیم چیز تازه ای ارائه دهیم"

با هم نگاهی اجمالی به اتفاقاتی که تیاگو در مونیخ رقم زد خواهیم معنی این گفته ها را درک خواهیم کرد. او 16 بار در بوندسلیگا به میدان رفت، و از مارچ گذشته در هیچ مسابقه ای حضور نداشته است. در بازی هایی که حضور داشته حضور قدرتمندی داشته، او به خوبی میانه میدان تیم را ازآن خود کرده بود، توپ را به خوبی به گردش در می آورد، توپ گیری می کیرد، در جاگیری به یارانش کمک می کرد و پاس های دقیقی می داد.تیاگو رکورددار تماس با توپ در بوندسلیگا شد. در فوریه گذشته، در بازی با  آنتراخت فرانکفورت او در مجموع90 دقیقه  185 بار توپ را لمس کرد، تا تیمش را به سوی پیروزی پنج به صفر هدایت کند. این نمونه خاص  از تسط کنترل شده - با حملاتی ناگهانی- چیزی بود که گواریدیولا در بایرن به دنبالش بود.

قطعاً مورد غیر عادی نخواهد بود اگر به  بایرن نگاه کنیم و احساس کمبود کنیم. حرکت حریف در فضاهای خالی و ضد حملات شان برعلیه تیم، بازی خوانی کند و ضعیف برخی از بازیکنان، اشتباه در جاگیری. تیاگو نه تنها به تنهایی می توانست حلال این مشکلات باشد، بلکه این سیستم دقیقاً برای او طراحی شده بود. اگر می خواهید واقعاً بدانید تیاگو چقدر برای بایرن مهم بود یا باید باشد. نگاهی به فصل گذشته بیاندازید. بایرن بوندسلیگا را در 25 مارس در یک بازی خارج از خانه برابر هرتابرلین فتح کرد، تیاگو در بازی بعد یعنی 29 مارس برابر هوفنهایم دچار پارگی رباط زانو شد. اولین رخداد از چیزی که به کابوس مصدومیت ها از آن نام برده می شود. آن تساوی سه بر سه،  نوار 19 پیروزی پیاپی در بوندسلیگا را برای بایرن قطع کرد.تیاگو در دقیقه 25 از زمین خارج شد و بایرن بدون او نتوانست بازی را با ببرد.بایرنی ها در ده دیدار آتی شش دیدار را واگذار کردند. از جمله باخت سنگین به رئال مادرید و درهم شکستن برابر بوروسیا دورتموند در بوندسلیگا. در آن زمان تصور می شد کشتی بایرن به دلیل فقدان انگیزه به گِل نشسته، اما اگر نگاه دقیق تری به موضوع بیاندازیم، بایرنی ها یاری را از دست داده بودند که می توانست تحقق بخش ایده های پپ برایشان باشد.

آسیب دیدگی دوباره تیاگو از ناحیه زانو در هفته گذشته شاید یک تراژدی شخصی برای هافبک اسسپانیایی تلقی شود اما این بدین معناست که بایرن پپ هیچ وقت به بایرن پپ تبدیل نخواهد شد!

در آینده او بر خواهد گشت، احتملاً در میانه های فصل  بازخواهد گشت،  زمانی که بایرن محتملاً در حال جدال برای فتح لیگ است و در چمپیونزلیگ نیز قاعدتاً بازی دادن به تیاگو و برهم زدن آرایش تیم ریسک بزرگی خواهد بود. بدون باستین شواین اشتایگر و خاوی مارتینز، پپ باید بسیار بیشتر مشتاق بازگشت تیاگو باشد. با بازگشت او شاید برخی از انتقاداتی که از او می شود فروکش کند و بلاخره بایرن می تواند با سبکی  که او با خود به تیم آورده بازی کند.باید از آنان سوال کنیم چگونه پپ می خواهد بدون تیاگو این مهم را تحقق بخشد؟ چنانچه این مهم را از بارسلونای بدون مسی انتظار داشته باشیم! گواردیولا قرادادی سه ساله با مونیخی ها به امضا رسانده، تجربه بارسا نشان می دهد کاسه صبر او خیلی زود لبریز می شود و خیلی زود- در فصل آینده- به دنبال چالشی جدیدی خواهد رفت، و چنانچه پیشتر گفتم  چیزی که او در ذهنش در مورد بایرن دارد با تجدید مصدمیت تیاگو هرگز واقعاً به ثمر نخواهد رسید. چقدر ناراحت کننده خواهد بود، اگر تیاگو به یکی از آن استعدادهای بزرگ هدر رفته تبدیل شود.او پتانسیل تبدیل شدن به بهترین بازیکن جهان را دارد، تیاگو  به واقع چیزی بین بوسکت و اوکوچا ست.او که قبل از این به دلیل مصدومیت جام جهانی را در تابستان گذشته از دست داده بود. در سال آینده با خشمی نهفته در ساق هایش به میدان بازخواهد گشت  و با خشمی به توپ ضربه خواهد زد؟!  تیاگو آلکانترا قطعاً به فوتبال بیشتری نیاز دارد و فوتبال نیز بیشتر به او نیازمند است. 

منبع