بزرگترین اشتباه زندگی ام!

 

گواردیولا چطور توانست این همه اشتباه را با هم مرتکب شود. کتاب جدید مارتی پرارنائو پشت پرده شکست تحقیر آمیز مونیخی ها را فاش می کند.

مونیخ، 29 آوریل 2014، " تو ارنج اشتباه کردم ، تو همه چیز اشتباه کردم! لعنت بهش این چیز از یاد نرفتی ایه ! یه آشفتگی کامل، بزرگترین اشتباه لعنتی زندگی مه! "

پپ  وارد دفترش در آلیانز آرنا می شود، چنانچه قبل از آن در اتاق کنفرانس حاضر شده بود و در آنجا مسئولیت شکست فاجعه بار را برعهده گرفته بود. رئال بایرن را در خانه خُرد کرده بود، بازی که همیشه در یاد گواردیولا خواهد ماند. شکست 4-0 خانگی بدترین شکست دوران حرفه ای اش و بدترین شکست بایرن در تمام ادوار جام های اروپایی . تیم او تحقیر شده و درمانده شده بود آنهم در استادیوم خانگی اش.

 برای بررسی دقیق تر  نیاز است تا تصویری کلی از آنچه بر پپ رفته است ارائه کنیم، بدین منظور نیاز است به صبح پنجشنبه هفته قبل از بازی برگردیم  تا ریشه همه مشکلات را کاملاً درک کنیم. صحنه اتاق شخصی پپ در هتل بین المللی مادرید است، جایی که بایرنی ها از مراسم شام پس از بازی خود لذت می بردند. شام تمام شده بود اما هنوز سه میز خالی مانده بود، میزهای خالی به ترتیب متعلق به اعضای گروه مطبوعاتی باشگاه، گروهی از اسپانسرهای تیم و میز سوم که به پپ و دستیارانش تعلق داشت. این گروه در حال تجسس بیشتر در مورد  ریشه های شکست 1-0 برنابئو بودند و مفتخر  از اینکه بازیکنان شان چطور توانسته اند سیستم بازی مورد نظر مربیان را به حریف تحمیل کنند. ساعت سه صبح پنجشنبه، 24 آوریل، پپ تصریح می کند که حقیقتاً آشکار است که رئال در آلیانز درهم خواهد شکست، چنانچه به همان حربه های بازی گذشته دست بزند. حاصل تأمل های بامدادی این است که تیمش با سیستم 3-4-3  بازی کند. با سه مدافع میانی، دو هافبک دفاعی برای حمایت از یک هافبک خلاق جلوتر از آن دو  و استفاده از گوتزه به عنوان یکی از دو مهاجم. برای برتری عددی درمیانه میدان و همچنین کمک به دفاع ،  این سیستم همچنین با اندک تغییری توانایی تبدیل شدن به 3-5-2 را نیز خواهد داشت. تاکتیکی خوب برای دفاع در برابر ضدحملات حریف؛ چیزی که پپ معتقد است از ویژگی عمده ی بازی مادریدی هاست. البته تیمش نیز باید در نبرد های میانه میدان پیروز شود تا توپ را حفظ کند و کم کم به محوطه جریمه حریف نزدیک شود. این چیزی ست که شنیدم گواردیولا به دستیارش (دومنیک) تورنت می گوید" دومی نذار نظرمو عوض کنم، این تنها راه حله"

بعد از آن در پرواز به مونیخ، پپ نظرش را عوض می کند. با این  فکر که تیم برای آخرین بار دفاع سه نفره را  در دسامبر آزموده،  او متقاعد می شود که زمان خیلی کمی برای آماده کردن بازیکنانش برای سیستم جدید دارد. پپ تصمیم می گیرد ایده اجرای سیستم 3-4-3 را برای فصل آینده  بگذارد و به سیستم 4-2-3-1 بازگردد.

جمعه،25  آوریل، به اعضای تیمش مختصراً یادآوری می کند" برای همیشه از آنچه در برنابئو انجام دادید، سپاسگذارتان خواهم بود. شماها شجاعت بودید و بازی را به نمایش گذاشتید که می خواستم. بهتان افتخار می کنم"

آن روز البته روزی بود که تیتو ویلانوا از دنیا رفت، یک روز به شدت غم انگیز برای خانواده اش، بارسلونا ، هوادارانش و تمام دوستانش. دنیای فوتبال خود را در غم و اندوه؛ پپ، تورنت، پلانچارت، ایشتارته و بوناونتورا- کسی که جزئی مهم  از زندگی تیتو بود- سهیم می داند. و این ضربه ی مهلکی بود. آن شب مربی با دوستانش شام خورد اما فکر و ذهنش جای دیگری بود، بارها و بارها  عکس های خودش و تیتو را نگاه کرد، عکس مورد علاقه اش، همانی که در رختکن ویسنته کالدرون-اتلتیکو- با هم گرفته بودند. در آن عکس دو نفرشان دارند به شدت بحث می کنند. عصر و شب  غریبی برای پپ بود، همه به سلامتی تیتو نوشیده بودند و در مورد هر چیزی جز فوتبال حرف زده بودند، و در آن حال پپ چیزهای دیگری در مخیله اش می پروراند. تا دوشنبه که بازیکنانش مشتاقانه منتظر انتقام از مادریدی ها بودند، حسی که در آن جنبه های حماسی نیز وجود داشت. شواهد نشان می دهد،  او آن روز کاملاً خونسرد نبود، حتی در کنفرانس خبری آن شخصیت همیشگی نبود. و بعد از آن است که او آن اشتباه بزرگ را مرتکب می شود، با بازیکنانش صحبت می کند، به آنها اجازه می دهد از احساساتشان و استعداد ژرمن ها در بازگشت های حماسی حرف بزنند. و این همان سم مهلک بود. بازیکنانش را با قلب و احساس شان راهی آلیانز آرنا کند تا  از ثانیه اول حریف را زیر آماج حملات خود بگیرند. دوباره نظر پپ تغییر می کند. پیشتر3-4-3 به 4-2-3-1 تغییر کرده بود حالا او می خواهد4-2-4 بازی کند. سیستمی که فقط در جولای گذشته برابر دورتموند به کار برده بود.در اولین بازی اش، در آن حال تصمیماتش باصبر و تحمل آغاز و با شور وشوق تمام می شد، آن سیستم در مورد دورتموندی ها جواب نداده بود و حالا هم جواب نمی داد. عمده تمرینات آنروز؛ شامل یک بازی تمرینی-محتملاً برای امتحان قدرت تخریبی و ویرانگری حملات-  به مدت 10 دقیقه  و 20 دقیقه هم سانتر و ضربه به سمت دروازه می شود، با تحلیلی کلی از آنچه فردا شب باید انجام شود . آلابا و ریبری  مشکلاتی دارند؛ هر کدام به ترتیب مشکل تب خفیف و درد گلو دارند و البته زانوی خاوی مارتینز نیز اذیتش می کند. با تمام این اوصاف سرانجام بعد از تمرین ترکیب مشخص می شود، پپ ریبری را به گوشه ای می کشاند و به او می گوید که فردا از ابتدا بازی خواهد کرد. صحبت های قبل از بازی در سوئیت ریاست جمهوری هتل چارلز، خوش بینانه است، احساسات در  مونیخ چنین است" بچه ها ما برای تفریح نمی رویم، برای خطر کردن می رویم! برای جدال می رویم، ماها آلمانی هستید پس آلمانی باشیم و حمله کنیم"

اما سرانجام داستان حماسی شان چیزی جز فاجعه نیست. پپ همه تقصیرها را به گردن می گیرد، هیچ یک از بازیکنانش را مقصر نمی داند فقط خودش را چون خائنی خباثت کار می پندارد و از این موضوع به شدت رنج می برد.

بعد از بازی پپ تا بعد از نیمه ی شب پشت درهای بسته دفترش به همراه دومنیک تورنت، کارلس پلانچارت و مانل اشتاریته  می مانند. ظاهراً آنها آنجا برای تجزیه و تحلیل بازی دور هم جمع شده اند، اما حقیقت این است که دستیارانش سعی می کنند به پپ روحیه دهند چرا که پپ امشب، پپی در هم شکسته و درمانده است.

"تمام فصل از سیستم 4-2-4 طفره رفتم، همه فصل و بلاخره تصمیم گرفتم امشب از اون استفاده کنم. مهمترین شب سال، یک فاجعه کامل"

کتاب «رازهای پپ»داستان اولین فصل حضور پپ گواردیولا در بایرن مونیخ. اکنون در دو نسخه کاغذی و الکترونیکی به وسیله انتشارات BackPage Press / Arena Sport منتشر شده است. 

منبع