اگر آرین روبن به بایرن مونیخ نیامده بود...

 

بازنویسى و توصیف دوباره برخى وقایع فوتبالى با در نظر گرفتن برخى اما و اگر ها مى تواند به موضوعى بسیار جالب براى دوستداران فوتبال بدل گردد، بازنویسى سناریوى بایرن مونیخ بدون آرین روبن نیز از این قاعده مستثنى نیست.

این روزها بازار نقل و انتقالات بازیکن در فوتبال اروپا بسیار داغ بوده و هر روز شایعاتى در خصوص جذب یکى از این ستارگان پرطرفدار توسط باشگاه هاى اروپایى در مطبوعات و رسانه ها منتشر مى شود و دوستداران فوتبال نیز به شدت این اخبار را دنبال نموده و منتظر جذب ستاره اى از سوى تیم محبوب خود هستند.

سیاست نقل و انتقالات در دنیاى مدرن و حرفه اى فوتبال بسیار دقیق، پیچیده و حساس بوده، به طورى که خرید یک بازیکن فوتبال مى تواند تاثیر به سزا و انکار ناپذیرى در سرنوشت این تیم داشته باشد، جذب آرین روبن توسط بایرن مونیخ را مى توان از این نوع خریدهاى هوشمندانه و منطقى محسوب نمود.

در پنج سال اخیر بایرن مونیخ خود را به یکى از بزرگان فوتبال اروپا بدل نموده است، به طورى که در ابتداى هر فصل از رقابت هاى فوتبال اروپا از این تیم در کنار دو غول اسپانیایى رئال مادرید و بارسلونا به عنوان مدعیان اصلى فتح لیگ قهرمانان اروپا نام برده مى شود. فتح سه گانه توسط مونیخى ها در سال 2013 نیز به نوعى جایگاه این تیم آلمانى را در قله فوتبال اروپا مستحکم تر نموده است. علاوه بر این در همین سال پیشنهاد مربى گرى این تیم توسط پپ گواردیولا یکى از بزرگترین و پرطرفدارترین مربیان فوتبال مدرن پذیرفته شد، اتفاقى که در ده سال قبل از آن با توجه به فاصله زیاد بایرن مونیخ با بزرگان فوتبال اروپا و شیوه نه چندان مدرن بازى این تیم، هرگز قابل تصور نبود.

بایرن مونیخ امروز به یکى از قدرت هاى بزرگ فوتبال اروپا بدل گردیده، اما چه اتفاقى مى افتاد اگر چهره اى تعیین کننده که تاثیر فراوانى بر این پروسه داشته، آن را به جلو رانده و با گل خود در ویمبلى آن را به تکامل رساند،‌ هرگز پیراهن بایرن مونیخ را به تن نمى کرد؟ چه جایگاهى براى بایرن مونیخ در سال 2015 مى توان متصور بود، اگر آرین روبن در سال 2009 به این باشگاه منتقل نمى شد؟

در آوگوست سال 2009 بعد از پایان فصلى کابوس وار و بسیار دشوار براى بایرن مونیخ که اخراج یورگن کلینزمن از سمت مربى گرى این تیم پیامد منطقى آن بود، اولى هوینس رئیس باشگاه هدایت بایرن مونیخ را به لوئیز فن خال جاه طلب، مغرور و نابغه سپرد و از این ژنرال هلندى به عنوان "استاد فوتبال" نام برد. در آن زمان دوران آماده سازى تیم به بهترین صورت ممکن سپرى شد و پیروزى 4:1 مقابل میلان در دیدارى دوستانه خوش خیالى خاصى را در بین طرفداران این تیم براى پیش رو داشتن فصلى موفق ایجاد نموده بود.

اما با شروع رقابت هاى بوندسلیگا شرایط کاملا متفاوت شد به طورى که کسب دو نتیجه تساوى مقابل هوفنهایم و وردربرمن و شکست مقابل ماینتس در هفته سوم رقابت هاى بوندسلیگاى فصل 2009/10 تردیدهایى را در زمینه "انقلاب" لوئیز فن خال در بین هواداران مونیخى و مطبوعات آلمانى برانگیخت. انتظار از بایرن مونیخ و لوئیز فن خال بسیار زیاد بود اما در بیشتر پست ها این سرمربى هلندى از بازیکنانى با کیفیت برخوردار نبود، براى نمونه در درون دروازه میشائیل رنزینگ حضور داشت که هرگز نتوانست جاى خالى الیورکان اسطوره باشگاه را که در فصل قبل آن از فوتبال کناره گیرى کرده بود، پر نماید. در پست هافبک دفاعى حضور حمید آلتین تاپ نقطعه ضعف مونیخى ها بود و باستین شواین اشتایگر در پست بال هجومى سمت راست، هرگز کارآیى لازم را نداشت، عملکرد ماریو گومز نیز در خط حمله هیچ تطابقى با تاکتیک هاى تیمى نداشت. به همین دلیل رابطه بین بایرن مونیخ و فن خال پیش از اینکه این سرمربى هلندى بتواند ایده ها و فلسفه خود را در مونیخ پیاده نماید، شکست خورده به نظر مى رسید.

در 28 آوگوست 2009 سران مونیخى آرین روبن هلندى را به مبلغ بیست و پنج میلیون یورو از رئال مادرید خریدارى نمودند و تنها یک روز بعد، در بازى خانگى مقابل وولفسبورگ آرین روبن بعد از ورود به بازى در نیمه دوم موفق به ثمر رساندن دو گل شد و هشت ماه بعد از جذب روبن، بایرن مونیخ با پیروزى 3:0 در بازى برگشت از مرحله نیمه نهایى لیگ قهرمانان مقابل لیون فرانسه، به فینال لیگ قهرمانان در شهر مادرید راه یافت.

آرین روبن در این مدت به فاکتورى تعیین کننده براى صعود به فینال مادرید بدل گردید و در پیروزى 4:1 مقابل یوونتوس در مرحله گروهى رقابت هاى لیگ قهرمانان اروپا و پیروزى مقابل فیورنتینا، منچستریونایتد و لیون در مراحل حذفى این رقابت ها مهره اى بسیار ارزشمند براى لوئیز فن خال بود و بى تردید هنوز گل زیباى او در استادیوم الوتردافورد مقابل شیاطین سرخ که از روى ضربه کرنر ارسالى فرانک ریبرى به ثمر رسید، در ذهن هواداران بایرن مونیخ باقى مانده است.

در فینال مادرید مقابل اینتر ژوزه مورینیو، آرین روبن اما به دلیل محرومیت غایب بود تا مونیخى ها بازى را واگذار نمایند، اما این شکست چندان ناراحت کننده نبود، چون مونیخى ها بعد از گذشت یک دهه باز هم در اروپا موفق به مطرح نمودن خود شدند و توانستند به طور شگفت انگیزى شیوه جدید و مدرنى از فوتبال آلمان را به نمایش گذارند و علاوه بر این تیم آنها سرانجام از وجود سوپر استارى به نام آرین روبن برخوردار بود.

در رقابت هاى بوندسلیگا نیز روبن با به ثمر رساندن شانزده گل و ارسال هفت پاس منجر به گل نقش موثرى در قهرمانى مونیخى ها داشت، در رقابت DFB Pokal نیز درخشش و گل زنى او در بازى نیمه نهایى مقابل شالکه، بایرن مونیخ را به فینال رساند و در فینال برلین این تیم با گل زنى هاى آرین روبن به پیروزى 4:0 مقابل وردربرمن رسید. تا میانه هاى فصل 2009/10 بایرن مونیخ از دوران اوج خود به دور بود، اما در پایان فصل آنها تنها یک پیروزى با کسب یک سه گانه تاریخى فاصله داشتد، پروسه و پیشرفتى که جاى تامل و تعمق فراوان دارد.

چنین موفقیتى همچنین سبب شد تا فرانک ریبرى دیگر ستاره تیم نیز قرارداد خود را به مدت پنج سال دیگر تمدید نماید، این هافبک فرانسوى پیش از این در نظر داشت بایرن مونیخ را به مقصد رئال مادرید ترک نماید، چون تا قبل از جذب آرین روبن هلندى، فرانک ریبرى در مونیخ براى خود شانسى براى کسب عنوانى بین المللى قائل نبود.

بى تردید بدون حضور آرین روبن، لوئیز فن خال اولین فصل حضور خود در مونیخ را نمى توانست به صورت موفقیت آمیزى به پایان رساند، در فصل بعد اما فن خال به دلیل برخى اختلاف نظرات با سران بایرن مونیخ و برخى بازیکنان این تیم کنار گذاشته شد، اما لوئیز فن خال فلسفه “Totaalvoetbal”  (توتال فوتبال) هلندى را به نوعى در بایرن مونیخ پایه ریزى کرد که در فصل هاى بعد نیز الهام بخش موفقیت هاى مونیخى ها گردید.

در کنار تاکتیک هاى تیمى بایرن مونیخ از اسلحه اى دیگر نیز براى رسیدن به موفقیت برخوردار بود که در رساندن این تیم به قله فوتبال اروپا نقشى غیر قابل انکار داشت، مونیخى ها با حضور زوج فرانک ریبرى و آرین روبن معروف به “Robbery” از سال 2009 خطرناک ترین بازیکنان و زوج کنارى فوتبال جهان را در اختیار داشتند و در واقع بدون جذب آررین روبن، احتمال موفقیت سران مونیخى به حفظ فرانک ریبرى بسیار کاهش مى یافت. اهمیت این دو بازیکن در فصل 2012/13 که بایرن مونیخ موفق به کسب یک سه گانه تاریخى شد، بیشتر از گذشته به اثبات رسید، در فصل اخیر نیز با وجود حضور پپ گواردیولا و فلسفه  و تاکتیک هاى فوتبالى پیچیده او، غیبت این دو ستاره تاثیرى بسیار مشخص در عدم موفقیت و ناکامى بایرن مونیخ داشته است.

بى تردید اگر تغییرات بزرگ در بایرن مونیخ سال 2009 اتفاق نیفتاده بود، هنوز قهرمانى در فینال میلان در سال 2001 آخرین افتخار اروپایى این تیم محسوب مى شد و به احتمال زیاد مانشافت نیز در سال 2014 بدون تجربه فراوان بازیکنان مونیخى خود از حضور در رقابت هاى بین المللى و فاتحان فینال ویمبلى در سال 2013 نظیر مانوئل نویر، ژروم بوآتینگ، فیلیپ لام، باستین شواین اشتایگر، تونى کروس و توماس مولر نمى توانست براى چهارمین مرتبه فاتح جام جهانى گردد.

در حقیقت آرین روبن همانند کاتالیزروى براى موفقیت و درخشش بایرن مونیخ عمل نموده و نمى توان از تاثیر بى نظیر او در پیشرفت عملکرد این تیم در شش ماهه نخست سال 2010 صرف نظر نمود و شاید تصور موقعیت کنونى بایرن مونیخ در فوتبال اروپا بدون آرین روبن کمى دشوار باشد، در واقع مى توان ادعا نمودکه شروع ناموفق و نا امیدکننده در فصل 2009/10  به نقطه عطف و رحمتى براى بایرن مونیخ تبدیل گردید. 

از وب سایت آلمانى Inside11
 

منبع