لوکاس پودولسکی، شاهزاده ای که رفت

لوکاس پودولسکی، در بازی آلمان مقابل انگلیس در شهر دورتموند آخرین بازی ملی اش برای مانشافت را انجام داد.  

22 مارس 2017 در 94 کیلومتری شمال شهر کلن چیزی رخ داد که لایق بردن جایزه اسکار بود. یک خاتمه، یک خداحافظی. شاهزاده پودولسکی در شهر دورتموند با یک سوپر گل بازنشستگی اش از تیم ملی را جشن گرفت. خودش بعد از بازی گفت پایان راهش در تیم ملی به مانند یک فیلم بوده است. بدون شک می توان 90 دقیقه بازی دوستان آلمان و انگلیس را بر روی پرده نقره ای سینما برد و 90 دقیقه مبهوت به پرده چشم دوخت. یواخیم لوو بعد از بازی گفت که قصد داشته پولدی را در بین دو نیمه تعویض کند اما او خودش اصرار داشته است که بیشتر بازی کند. 18 دقیقه بعد از صحبت های پولدی و لوو در بین دو نیمه، شوت ترسناک پودولسکی به کنج دروازه جو هارت رفت. نیمکت نشینان آلمان از جای برخاستند و چند ثانیه به افتخار یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان ایستاده دست زدند. این پایانی بود بر سناریو ملودرام گونه زندگی پودولسکی در کشوری که می توانست کشورش نباشد.

از 6 سالگی در رده های سنی تیم کلن شروع به بازی کرد. تیم کلن در کل تیم متمولی نبود. سال 2003 مارسل کولر، سرمربی وقت کلن که تیمش با مشکل بازیکن و البته مشکل مالی دست به گریبان بود، مرد جوانی را از تیم جوانان باشگاه به تیم اصلی آورد. تقدیر نشان داد که تصمیم مارسل کولر به اندازه یک قهرمانی برای هواداران ارزشمند بوده است. در 19 بازی اولش برای کلن 10 گل زد. بهترین عملکرد یک بازیکن 18 ساله در تاریخ بوندس لیگا. اما تنها باید پاول یانس باشید که او را به تیم ملی دعوت نکنید. در آن زمان پولدی می توانست هم برای تیم ملی آلمان بازی کند هم تیم ملی لهستان. سرمربی وقت لهستان در کنفرانسی در مورد پولدی اینگونه گفت:

“در این بازه ما مهاجمان خوب زیادی در لهستان داریم و من دلیلی نمی بینم بازیکنی که تنها در چند بازی بوندس لیگا به میدان رفته است و بازیکن فیکس تیمش هم نیست، به تیم ملی دعوت کنم. 

پولدی دلش با لهستان بود، اما وقتی حسش سرکوب شد تصمیم گرفت لقمه بزرگ تری بردارد. رودی فولر اما به سادگی از استعدادش نگذشت. پولدی 19 ساله را به تیم ملی دعوت کرد و در سال 2004 در بازی مقابل لهستان به او بازی داد. در آن زمان کلن در دسته دوم بود و پودولسکی به اولین بازیکن دسته دوم فوتبال آلمان تبدیل شد که برای تیم ملی از سال 1975 به میدان رفته است. شاید وقتی در اولین بازی گروه B رقابت های یورو 2008  گل اول آلمان را در بازی مقابل لهستان وارد همان دروازه ای که کرد که هواداران لهستان پشتش نشسته بودند. او ترجیح داد جای گرفتن انتقام از لهستانی ها با خوشحالی اش، سرش را جلوی آن ها پایین اندازد و در ذهنش به مرور حرف های یانس بپردازد، شاید یانس در آن لحظه غمگین ترین و منفورترین فرد در کشور لهستان شده باشد. دقیقه 72 بازی نیز یکی از همان گل های خارق العاده اش را وارد دروازه لهستان کرد اما خیلی ساده رویش را برگرداند و به وسط زمین بازگشت. شاید یک لحظه هم به گلش فکر نکرده باشد.

در پایان فصل 2005 وقتی که حس کرد بودنش در کلن که آن روز ها به آسانسور آلمان تبدیل شده بود، کمکی به تیم نمی کند و رفتنش شاید پولی را برای باشگاه به همراه داشته باشد، به مونیخی ها بله گفت. سه سال در بایرن مونیخ توپ زد اما نمی توان گفت دوران فوق العاده ای را در آلیانتس آرنا سپری کرد. تابستان سال 2009 با یواخیم لوو صحبت کرد و او به پولدی اطمینان داد که بازگشتش به کلن سبب دوری اش از تیم ملی نمی شود. با قیمت 10 میلیون یورو به خانه بازگشت. آنقدر در شهر کلن محبوب بود که که باشگاه کلن عکسی از وی را بر روی وبسایتش قرارداد و از هواداران خواست تا این عکس را خریداری کنند تا باشگاه پول خرید او و جبران هزینه صرف شده برای خرید او را بکند. رقم جمع شده باور نکردنی بود. 1 میلیون یورو. مایکل شوماخر بزرگ، یکی از بزرگ ترین رانندگان فرمول 1 و یکی از هواداران دو آتشیه کلن به تنهایی 875 یورو با خرید عکس به باشگاه کمک کرد.

سال 2012 کلن بازهم به دسته دوم سقوط کرد. پولدی می دانست که بازهم زمان رفتن است. باشگاه تصمیم گرفت تا وقتی که او بازنشسته نشده است، شماره 10 او در تیم را بازنشسته کند، اما چند فصل دوباره باشگاه تصمیم گرفت اجازه پوشیدن شماره 10 را به بازیکنان تیم بدهد.

تابستان 2012 با یک پرواز به لندن رفت. مدت پر فراز و نشیبی را در شهر لندن سپری کرد. هر چه روز ها پیش می رفتند، پولدی به سراشیبی جدایی از آرسنال نزدیک تر می شد. سال 2014 در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان دروازه بایرن مونیخ را گشود اما آن گل سبب حذف نشدن آرسنال نشد. در اواخر سال گفت که از وضعیتش در آرسنال راضی نیست و در ژانویه به صورت قرضی به اینتر پیوست. روبرتو مانچینی در اینتر نیز او را طرد کرد. شاهزاده پولدی دیگر، حس شاهزاده بودن نمی کرد. تابستان 2015 به گالاتاسارای رفت و تابستان 2017 برای ادامه فوتبالش فوتبال ژاپن را برگزید. او زننده سریع ترین گل تاریخ فوتبال آلمان نیز هست. او در بازی مقابل اکوادور در سال 2013پس از 9 ثانیه دروازه حریف را گشود.

پولدی در تورنمنت جام جهانی 2014 نیز همراه آلمانی بود و نقش به سزایی در قهرمانی مقتدرانه ژرمن ها داشت. بعد از یورو 2016 تصمیم گرفت پیراهن تیم ملی را دورن کمدش بگذارد و در نهایت 22 مارس 2017 در دیداری رویایی و هالیود گونه با بازوبند کاپیتانی تیم ملی آلمان برای همیشه با لباس تیم ملی خداحافظی کرد.

خودش می گوید:" فوتبال به مانند شطرنج، با این تفاوت که شانس در آن نقشی ندارد." پولدی حالا در حالی تیم ملی را ترک می کند که چندین بار شانس را به سخره گرفت. اولینش زمانی بود که توسط سرمربی وقت لهستان برای تیم ملی انتخاب نشد و آخرینش زمانی بود که شلیک پای چپش در آخرین بازی ملی اش دنیایی را انگشت به دهان کرد.

منبع