بایرن گواردیولا یا گواردیولای بایرن!

 

زمانیکه مدیران بایرن مونیخ اعلام کردند سرمربی فصل آینده باواریایی ها جوزپه گواردیولا سرمربی سابق بارسلونا خواهد بود بسیاری از مردم شوکه شدند.

 بایرن مونیخ با مربیگری یوپ هاینکس بعد از ناکامی و 3 نائب قهرمانی در فصل قبل، در این فصل باصلابت تر از همیشه ظاهر شده بود. تیم تحت هدایت هاینکس در آن سال با رکوردی عجیب قهرمان بوندسلیگا، دی اف بی پوکال و لیگ قهرمانان اروپا شد تا تمامی جامهای ممکن را بدست آورده باشد. گواردیولا ملقب به پپ در چنین شرایطی وارد تیم شد.

در فوتبال قانونی نانوشته وجود دارد که تحویل گرفتن تیم قهرمان از تحویل گرفتن تیم ناکام دشوارتر است! طرفداران مکتب یوپ هاینکس به تغییر سبک بازی بایرن خرده می گرفتند و بایرن را بارسلونای دوم می نامیدند. سبک تیکی تاکا که گواردیولا به نوعی مبتکر آن در بارسلونا بود در کالبد بایرن دمیده شد. بایرن با این سبک و با بازیکنان بسیار آماده خود، حریفان بوندسلیگایی را نابود می کرد. در اروپا نیز علی رغم اینکه صلابت فصل قبل دیده نمی شد اما یکی پس از دیگری حریفان نامدار خود از جمله منچستر سیتی، منچستر یونایتد، آرسنال و... را پشت سر میگذاشت تا اینکه نوبت به بازی با رئال مادرید رسید. یکی از مشکلات سبک تیکی تاکا بازی مقابل تیم هایی با دفاع اصطلاحا اتوبوسی بود. رئال در خانه با اتوبوسی مقابل بایرن ظاهر شد تا جاییکه حتی بازیکن همیشه در حمله ایی مثل کریستیانو رونالدو هم به دفاع می پرداخت! رئال در خانه با یک گل از سد بایرن گذشت تا همه چیز به بازی برگشت واگذار شود. در بازی برگشت در آلیانز آره نا بایرن مونیخ ناباورانه 4 بر 0 مغلوب رئال شد. بایرن در این دیدار هیچ حرفی برای گفتن نداشت و سبک تیکی تاکا به شدت ملال آور و بی اثر جلوه کرد! خیلی ها با این تک دیدار حتی موفقیت های بزرگ گواردیولا در بارسلونا را نیز زیر سوال بردند. حد بالای انتظارات از تیم قهرمان باز هم نتیجه اش را نشان داد! مخالفان پپ خواستار بازگشت هاینکس شدند و پپ را عامل شکست بایرن عنوان کردند. آن شکست آنقدر شوکه کننده و ناباورانه برای دنیای فوتبال بود که کمتر کسی فکر میکرد که شاید اگر هاینکس هم پس از آن قهرمانی شکوهمند در تیم می ماند شاید به سرنوشت گواردیولا دچار می شد!

جالب اینجاست که گواردیولا از 6 جام ممکن در آن فصل یعنی سوپر جام آلمان، سوپر جام اروپا، جام جهانی باشگاه ها، بوندسلیگا، دی اف بی پوکال و لیگ قهرمانان اروپا موفق به کسب 4 عنوان قهرمانی شد که حتی قهرمانی در بوندسلیگا همراه با چندین رکورد جابجا شده و ماندگار از سوی تیم او بود اما همان بازی کذایی مانند لکه ننگی در کارنامه او عملکرد خوب وی را تحت تاثیر قرار داده بود. گواردیولا پس از جام جهانی که به قهرمانی آلمان ختم شد و در حالیکه مهمترین و تاثیرگذارترین بازیکنان آلمان بایرنی بودند به استقبال فصل جدید شتافت. مصدومیت بازیکنان کلیدی که از فصل گذشته گریبان تیم را گرفته بود، در این فصل هم تیم را دچار مشکل کرد. عملکرد عالی گواردیولا و سامر در بازار نقل انتقالات باعث افزوده شدن ژابی آلونسو، مهدی بن عطیه، رابرت لواندوفسکی، پپه رینا و استعدادهای جوان و خوش آتیه ای همچون سباستین روده، خوان برنات و سینان کورت و نیز حفظ بازیکنانی نظیر شگیری که سودای رفتن در سر داشت شد. شاید غیبت ماریو مانژوکیچ با وجود آقای گل بوندسلیگا یعنی لواندوفسکی چندان بچشم نیاید اما مهره مهمی که بایرن در نقل و انتقالات از دست داد تونی کروس بود که مدتها در فکر جدایی از بایرن بود. در مجموع عملکرد پپ و سامر در بازار نقل انتقالات بسیار عالی و توجیه پذیر بود.

در اینجا عده ای به افزایش تعداد اسپانیایی های بایرن اعتراض سر دادند اما اگر منصفانه نگاه کنیم تک تک این بازیکنان اسپانیایی که جذب شدند هم اکنون از ارکان اصلی تیم شدند مانند ژابی آلونسو که اکثر کارشناسان به تعریف و تمجید از او پرداختند. ضمنا باید این نکته را در نظر داشت که بعضی از سرمربیانی که از کشور دیگر وارد لیگ جدیدی می شوند برای راحتتر کار کردن، بازیکنان و یا کادر فنی از کشور خود به تیم وارد می کنند مانند لوئیز فن خال و یا آرسن ونگر و ظاهرا گواردیولا نیز از این دسته از مربیان است و تا زمانیکه این بازیکنان در ترکیب تیم عملکرد خوبی داشته باشند نمی توان به آنها خرده گرفت. انبوه مصدومین و استراحت کم بازیکنان کلیدی پس از جام جهانی باعث افت سطحی تیم در ابتدای فصل شده بود و موج جدید انتقادات را بهمراه داشت. ولی نکته امیدوار کننده این بود که خبری از تیکی تاکا و سبک خاص گواردیولا نبود. پپ در رویکرد خود به فوتبال تغییرات زیادی بوجود آورده بود. مثلا در فصل قبل کروس بخاطر پرت کردن دستکشش برای چندین بازی محروم شد و یا مانژوکیچ نیز در اواخر فصل مورد غضب پپ قرار گرفت اما در این فصل حتی وقتی بازیکن جوان و کم نام و نشانی مثل هویبیرگ در مصاحبه ای اعتراض خود را از نیمکت نشینی نشان داد نه تنها مورد غضب پپ قرار نگرفت بلکه در بازی بعدی مقابل وردربرمن به ترکیب ثابت تیم رسید!

گویی بایرن دیگر بایرن گواردیولا نبود و اینبار شاهد گواردیولای بایرن بودیم! گواردیولا که اکنون تجارب بیشتری از فوتبال آلمان بدست آورده در مسیر پیشرفت گام برمی دارد. بایرن با اختلافی معنا دار (چه از لحاظ امتیاز، چه از لحاظ آمار گل زده و خورده) در صدر جدول بوندسلیگاست. ارزش این عنوان وقتی بیشتر بچشم می آید که جدی ترین رقیب بایرن در آلمان یعنی بورسیا دورتمند در شروع فصل عملکرد بسیار ضعیفی داشته است. پس نمی توان نتایج پرگل و مقتدرانه بایرن را به پای اختلاف سطح بایرن با سایر تیمهای بوندسلیگا دانست. حضور در گروه مرگ لیگ قهرمانان اروپا در کنار منچسترسیتی، آ اس رم و زسکا مسکو هم جلودار بایرن نشد و تیم تحت هدایت گواردیولا با کسب 9 امتیاز کامل و حتی برد بزرگ و خاطرانگیز 7 بر 1 مقابل تیم قدرتمند رم در خاک ایتالیا دور رفت مرحله گروهی را به اتمام رساند. تعویض های هوشمندانه و طلایی در این دیدار به شدت قدرت تحلیل بالای وی را نشان می داد.

البته نمی توان از چند نکته منفی گواردیولا غافل شد. شاید مهمترین نکته  عدم بدنسازی مناسب تیم وی است که به مصدومیت گاه و بی گاه بازیکنان کلیدی می انجامد. در نهایت گواردیولا در فصل 2014 -2015 با رویکردی جدید در فوتبال و روی آوردن بیشتر به سبک بازی آلمانی، گریز از مالکیت توپ بی مورد و پاسهای تکراری، تیمی متفاوت روانه مسابقات نموده که در حد و اندازه های قهرمانی نشان داده است. برای بنده به عنوان یک هوادار بایرن هنوز هم قبول شکست سال قبل از رئال سخت و دشوار است اما شاید وقت آن رسیده باشد که دیدگاه های صرفا انتقادی و آنهم انتقاداتی کورکورانه و از روی تعصب را کنار گذاریم و به گواردیولا فرصتی دوباره دهیم. پس انتظار میکشیم تا ببینیم آیا اینبار گواردیولا می تواند بایرن را به مقام قهرمانی اروپا هدایت کند یا خیر!؟

نویسنده: بهزاد گل چشمه 

منبع