عدم جذابیت ، بزرگ ترین تهدید بوندسلیگاى تک قطبى

 

موفقیت شگفت انگیز بایرن مونیخ باعث شده تا بوندسلیگا برای بسیاری از دوستداران فوتبال یکنواخت شود، چون تیم پیروز و قهرمان از قبل مشخص است. از طرفى به قوانین فیرپلى اقتصادى نیز دیگر نمى تواند به عنوان کمکى براى حفظ تعادل بوندسلیگا نگاه کرد.

بعد از آخرین شکست دورتموند در سال 2014 در بازى مقابل وردربرمن، جهنم پدید آمده براى متس هوملس کاپیتان تیم هرگز قابل درک نبود، به طورى که او ترس سقوط از بوندسلیگا را بسیار بزرگ و جدى توصیف نمود. در حقیقت با این شکست، بدترین و ضعیف ترین حضور دورتموند در رقابت هاى نیم فصل در تاریخ بوندسلیگا رقم خورد و متس هوملس نیز خود جزئى از این حرکت تاریخى رو به عقب مى باشد که به نوعى شکستى شخصى نیز براى وى محسوب مى شود. شاید بعد از قهرمانى در ماراکانا او هرگز تجربه چنین شرایطى را براى خود پیش بینى نمى کرده است.

دورتموند و تیم ملى آلمان هر دو در سال فوتبالى 2014 به نوعى شگفتى ساز شدند، قهرمانى در برزیل و اینکه چگونه برنامه هاى یوگى لوو مانشافت را به بالاترین موفقیت ممکن در فوتبال رسانده، بى تردید فراموش نشدنى است. پیروزى 7:1 در نیمه نهایى جام جهانى مقابل برزیل میزبان مدعى رقابت ها افتخارى تاریخى براى آلمان ها خواهد بود و شاید براى همیشه جزء ده بازى عجیب و غیر قابل باور تاریخ فوتبال دنیا به حساب آید. در پایان نیز آلمان ها با انجام یک بازى حساب شده در فینال ماراکانا به قهرمانى شایسته براى فوتبال جهان تبدیل شدند.

سقوط و افت دورتموند در نیم فصل اخیر همانند عملکرد هاى ضعیف تیم ملى آلمان در بازى مقدماتى یورو 2016 شوک برانگیز بوده است. هر دوى این اتفاقات اثباتى بر این موضوع هستند که موفقیت در جام جهانى به صورت اتوماتیک به شکست ناپذیرى تیم براى مدت زمان طولانى منتهى نخواهند شد، دقیقا همانطور که فرانتس بکن باوئر بعد از جام جهانى 1990 پیش بینى نموده بود. حال چنین مسئله اى در مورد افول دورتموند نیز قابل تامل است.

دورتموند در سال هاى اخیر به مهم ترین رقیب و تعقیب کننده بایرن مونیخ و امیدى براى نبرد با بوندسلیگاى تک قطبى تبدیل شده بود، اما در حال حاضر از چنین هدفى فرسنگ ها فاصله گرفته است. در هفته هاى اخیر در مطبوعات مختلف تحلیل ها و مطالب فراوانى در خصوص علت افت دورتموند به انتشار رسیده، اما به نظر هنوز دلیل اصلى چنین افتى به خوبى موشکافى نشده است.

تیمى که قبل از شروع فصل از مدعیان قهرمانى محسوب مى شد و حال بعد از پایان نیمى از فصل در منطقه سقوط به دسته پایین تر قرار دارد، بى تردید از مشکلاتى بیش از مصدومیت چند بازیکن کلیدى برخوردار است. حال باید در دور برگشت نشان داده شود که سرمربى فوق العاده اى همانند یورگن کلوپ توان نجات تیم از منطقه خطر سقوط را داراست؟

براى بوندسلیگا نیز افول دورتموند بسیار ناگوار است، چون مونیخى ها همواره به بازیگرى مخالف نیازمند هستند و در این فصل نیز براى سومین مرتبه متوالى به احتمال فراوان با اختلاف امتیازى فراوان و بدون داشتن رقیبى جدى به قهرمانى خواهند رسید. اگر در رقابتى مثل بوندسلیگا رقابت بر سر قهرمانى، مهم ترین عامل هیجان از دست برود، در طولانى مدت خطر کم شدن جذابیت، این رقابت ها را تهدید خواهد نمود.

رقابت بر سر رده هاى بالاى جدول و کسب مجوز حضور در لیگ قهرمانان یا رقابت براى بقا در انتهاى جدول مى توانند جذاب و هیجان انگیز باشند، اما مشخص بودن تکلیف قهرمانى از قبل، در طولانى مدت بى تاثیر نخواهد بود و بر کل عملکرد لیگ تاثیر منفى خواهد داشت. در این زمینه بى تردید بایرن مونیخ مقصر نیست، چون این تیم با فکر باز و برنامه ریزى دقیق سران خود به چنین اقتدارى دست یافته است، البته مى توان اختلاف این تیم با سایر رقبا را بهتر از ادعاى پل برایتنر اسطوره این تیم استدلال نمود:"ما نمى توانیم براى ناتوانى تیم هاى دیگر کارى انجام دهیم."

مونیخى ها هم اکنون شانزده سال زودتر از موعد مقرر بدهى هاى خود در خصوص ساخت استادیوم آلیانس آره نا را پرداخت نموده اند و از سال 2015 سالانه 25 میلیون یورو درآمد بیشترى خواهند داشت که این مازاد درآمد با توجه به درآمدهاى ناشى از حق بخش تلویزیونى بازى هاى این تیم، اسپانسرینگ و تماشاگران حاضر در ورزشگاه 75000 نفرى آلیانس آره نا، بایرن مونیخ را به تیمى دست نیافتنى تر تبدیل خواهد نمود.

تنها تیم هایى مى توانند بایرن مونیخ را در بلند مدت تعقیب نمایند و به رقیبیى بزرگ براى این تیم تبدیل شوند که از ساختارهاى خاص اقتصادى برخوردار باشند و به نظر تنها تکیه بر درآمدهاى ناشى از حضور تماشاگران و یا کمک مالى اعضا در این زمینه هرگز کافى نمى باشد. امروزه باشگاه ها مى بایست با افزایش سرمایه، جذب اسپانسرینگ و سرمایه گذاران و یا ورود به به بورس بر قدرت اقتصادى خود بیفزایند. به همین دلیل مى توان ادعا نمود که حضور وولفسبورگ در رده دوم رقابت هاى بوندسلیگا در پایان دور رفت هرگز تصادفى نیست، چون این باشگاه از سرمایه گذار بزرگى همانند شرکت خودرو سازى فولکس واگن برخوردار است.

سرمایه گذارى در تیم هایى نظیر وولفسبورگ، هوفنهایم و بایرلورکوزن و تیم هاى حاضر در بوندسلیگاى دو نظیر ردبول لایپزیگ، اینگول اشتادت یا هایدنهایم که همگى از وجود حامیان بزرگى در پشت سر خود برخوردار هستند، زنگ خطرى براى تیم هاى کلاسیک فوتبال آلمان است، چون در حال حاضر به جزء دورتموند، تیم هایى نظیر هامبورگ، وردربرمن، اشتوتگارت، هرتابرلین و فرایبورگ نیز در انتهاى جدول بوندسلیگا حضور دارند و سقوط یکى از این تیم ها به دسته پایین تر با وجود غیر قابل پذیرش بودن در انتهاى فصل اجتناب ناپذیر مى باشد.

بوندسلیگا همواره لیگى چند قطبى و هیجان انگیز بوده و حتى  وجود بیمارى اسپانیایى با حضور تنها دو تیم مدعى در این رقابت ها غیر قابل قبول بوده است، حال این لیگ به رقابتى کاملا تک قطبى تبدیل شده و خطر کم شدن جذابیت مهمترین خطرى است که آن را تهدید مى کند، مسئله اى که با توجه به دست نیافتنى شدن بایرن مونیخ و ضعف روز افزون تیم هاى پرطرفدار و کلاسیک بوندسلیگا، در آینده نزدیک قابل حل نخواهد بود.

به قلم لارس وال رودت از وب سایت روزنامه دى ولت آلمان 

منبع