سنگِ گورها

 

« شهر قابیل با خون آدمی بنا شد، نه خون ورزا یا بُز»
"ویلیام بلیک"

" احساس می کنم به مانند لامپی تنها به سقف آویخته شده ام، عریان و قابل مشاهده برای همه اما هیچ پائینی وجود ندارد! "

صحبت از یک قربانی ست، سباستین تونی دایسلر(متولد 5 ژانویه 1980)، یکی از بزرگترین بازنده های تاریخ باشگاه بایرن مونیخ .
باستی فَنتستی(Basti Fantasti ) فوتبال حرفه ای اش را از باشگاه مونشن گلادباخ تنها زمانی که 15 سال بیشتر نداشت، آغاز کرد. جایی که تنها با 17 سال به بازیکن ثابت تیمش تبدیل شد؛ چنانچه فریدل روئش سرمربی تیم او را قابل قیاس با اسطوره های فوتبال آلمان یعنی؛ فریتز وایلتر، اووه زیلر و فرانتس بکن باوئر بداند. در همان هنگام اریک ریبک که با رکودی بی سابقه و نسلی از بازیکنان پا به سن گذاشته از جام جهانی98 باز می گشت، . از ستاره نوزده ساله آن روزهای هرتابرلین به عنوان، جواهری بی نشان که می تواند التیام بخش زخم های تیم ملی باشد یاد کرد.
دایسلر خیلی زود به مهره ای کلیدی برای تیمش تبدیل شد، تا اتفاقی که تقریباً آرزوی هر فوتبالیستی در آلمان است برایش تحقق پیدا کند. او تنها با 22 سال جذب متمول ترین و قوی ترین تیم آلمان یعنی بایرن مونیخ شد. چیزی اکنون از آن به عنوان بزرگترین اشتباه زندگی اش یاد می کند و در این موضوع دیتر هونس، معاون باشگاه هرتابرلین را مقصر اصلی می داند.
"به جای آنکه از من دفاع کند، او (دیتر) تنها و منفعل چون مترسکی نظاره گر ایستاده بود، چیزی که به ضرر نابودی فوتبالم تمام شد! "
عواقب چنین تصمیم نادرستی، خیلی زود یعنی تنها یک سال بعد، در سال 2003 نمایان شد، ج/NB/KAیی که باستین 23 ساله که از افسردگی شدیدی رنج می برد برای اولین بار خبر از پایان دادن به دوران بازیگری اش داد. اما این دفعه اولی هونس چون سپری پولادین پشت او ایستاده بود، او می خواست به بازیکن جوان فرصت بیشتری برای نشان دادن پتانسیل واقعی اش بدهند. از معدود افرادی که می تواند چنین نقش خطیری در فوتبال حرفه ای یک نفر برعهده گیرد. دایسلر که آن زمان به عناون ناجی شماره یک مانشافت شناخته می شد. در این مور د می گوید.
" هیچ وقت زمانی برای پیشرفت نداشتم، زمانی برای رشد و بالغ شدن. برای همه چیز سپاسگذار اولی هونس هستم. او اعتقاد خاصی به من داشت اما دوره ی بسیارسختی بود."
در همان زمان کارل هاینس رومنیگه در مورد او گفته بود:
"دایسلر بازیکنی به شدت درون گراست. او تنها به تمرین کردن و برگشتن به خانه فکر می کند، چیزی که در بایرن چندان پذیرفته نیست"
اما برای درک این برهه از زمان تنها استناد به گفته های دیگران و حتی خود دایسلر کفایت نمی کند. شاید تنها عدم درک متقابل و سلسه ی بی انتهایی از سوتفاهم ها موجبات چنین حادثه ناگواری شد.
او با پشتوانه ی اولی هونس و اراده خودش تا آخرین لحظه جنگید، اما مصدومیت های پیاپی، از دست دادن سه تورنمنت مهم ( جام جهانی 2002 ، یورو 2004 و سرانجام جام جهانی خانگی 2006) باعث شد تا سرانجام در 16 ژانویه 2007 (زمانی که تنها چند روزی از 27 سالی اش می گذشت) برای هفتمین و آخرین بار از فوتبال خداحافظی کند. چیزی که اولی هونس هنوز هم از آن به عنوان کابوس سیاه یاد می کند. وی بعد از خروج تراژیک سباستین دایسلر از باشگاه گفت.
" او یکی از بهترین بازیکنانی بود که فوتبال آلمان به خود دیده بود، درک چنین موضوعی خارج قدرت ذهنی ام است. به هر حال ما شکست خوردیم"
سرانجام ناجی مانشافت تنها توانست خودش را نجات دهد!
"بلاخره کاملاً مغبون شدم، درهم شکسته و خسته ام. باید تا آنجایی که پاهایم اجازه می دهد، بروم و دور شوم اما مثل اینکه آنها هم( پاهایم) تمایلی به رفتن ندارند!"
سباستین دایسلر مدت زمان بسیاری با خود جنگید، بارها شکست خورد و دوباره به مبارزه ادامه داد تا نهایتا در این مبارزه تسلیم و از فوتبال کناره بگیرد. موضوعی که قطعاً باعث هوشیاری بیشتر مدیران و کادر فنی باشگاه برای جلوگیری از بروز چنین اتفاقاتی شد، خطری که شاید این روزها می تواند بازیکنانی چون، هویگر بادشتوبر و تیاگو آلکانتارا را نیز تهدید کند.
اما در پایان یک سوال بی جواب، چه کسی مقصر بود؟ شاید در این مورد و موارد مشابه چون(روبرت انکه، گوئیدو ارهارد) هیچ کس! همه چیز همان طوری که باید می بود، بود؛ باشگاهها، مدیران، رسانه ها و حتی طرفداران که او را زمانی تهدید به مرگ کرده بودند. شاید اولی هونس تنها کسی بود، که درک می کرد و می دانست چه فاجعه ای در حال روی دادن است، در واقع سوء تفاهمی هولناک پشت این تراژدی نهفته بود. در این راه پیدا کردن مقصر چیزی جز با پای لنگ راه ظلمات را در پیش گرفتن نیست!

بازنمودهای نگارنده:

* عنوان برگرفته از یکی از اشعار ویلیام بلیک "باغ عشق"
* ویلیام بلیک (به انگلیسی: William Blake) (زاده ۱۷۵۷ - درگذشته ۱۸۲۷) شاعر و نقاش بریتانیایی
*بخشی از گفته ها برگرفته از بیوگرافی سباستین دایسلر نوشته میشائیل روزنتت ، با عنوان " بازگشت به زندگی " (Sebastian Deisler: Zurück ins Leben) که اکتبر 2009 دو سال پس از کناره گیری وی از فوتبال منتشر شد.
* باستی فَنتستی(Basti Fantasti ) لقبی که طرفداران هرتابرلین به او داده بودند.
*روبرت انکه: دروازبان تیم ملی آلمان و باشگاه هانوفر که در روز ۱۰ نوامبر ۲۰۰۹ در منطقه نویشات در چند کیلومتری هانوفر، خود را به قصد خودکشی به زیر ترن انداخت و در دم جان سپرد.
*گوئیدو ارهارد : بازیکن ماینس و مونیخ 1860 که در فوریه 2002 خودش را به قصد خودکشی جلوی ترنی سریع‌السیر در ایستگاه راه‌آهن اصلی اوفن باخ انداخت و جان سپرد. 

منبع