مملوء از «حشو»؛ گواردیولا و دردسر های «زیادی» باهوش بودن

۳ بازی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان، 8 گل خورده و بدون گل زده. این آمار برای مربی با ابعاد پپ گواردیولا به هیچ عنوان نمی تواند قابل قبول باشد. البته تنها این آمارها نیستند که عملکرد آقای نابغه اسبق بارسلونا را به چالش می کشند بلکه رفتارها، تصمیمات و عملکرد تاکتیکی وی نیز به شدت جای سوال دارد.

طرفداری - 1 سال پیش در چنین روزهایی پس از شکست پپ گواردیولا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مطلبی تحت عنوان "گواردیولا و مشکلات درونی اش" به معقوله تلاش بیش از اندازه و اغراق آمیز این سرمربی در جهت ایجاد تفاوت های فاحش تاکتیکی در تیمش نسبت به بایرن یوپ هاینکس تاکید کرده بودم. اینکه پپ علاقه دارد برچسب جداگانه ای روی  افکارش بزند و با چینش ها و تصمیمات تاکتیکی منحصر به فرد رخ نمایی کند. 1 سال از شکست سنگین برابر مادرید گذشته اما پپ گواردیولا همچنان تغییر جدی نکرده است. جیمی ردنپ اصل مطلب را در رابطه با گواردیولا بیان می کند: " گواردیولا مربی بزرگی است اما در بایرن او بیش از اندازه سعی می کند فریبنده و متفاوت باشد." مشکل همین جاست، جایی که گواردیولا اغراق آمیر قصد دارد خودش را متفاوت جلوه دهد. لاین آپ ابتدایی بازی برابر بارسا که بیرون آمد، سیستم کلی بایرن 3-3-4 بود اما با آغاز بازی گواردیولا همه را سورپرایز کرد. مونیخ عملا 3-4-3 طراحی شده بود آن هم با چینش هایی منحصر به فرد!! رافینیا مدافع کناری تیم به عنوان یکی از 3 مدافع مرکزی در کنار بواتنگ و بن عطیه انجام وظیفه می کرد. تیاگو در سمت راست خط میانی قرار گرفته بود تا فیلیپ لام مجددا در مرکز زمین انجام وظیفه کند. باستین شواین اشتایگر نیز شعاع حرکتش اش به شدت چسبیده به سرخیو بوسکتس به نظر می رسید!! 3-4-3 سیستمی است که گواردیولا همواره ثابت کرده ارادت خاصی نسبت به آن دارد. بایرن او امسال بارها با این سیستم به میدان رفته و حتی پیش از آن او شکل و شمایلی از این سیستم را نیز در بارسلونا به کار گرفته بود. 3-4-3 سیستمی است که به علت انعطاف پذیری بالا امکان جا به جایی های متعدد در خط میانی و حمله را به وجود می آورد و همین عامل یکی از مهم ترین دلایل ارادت پپ به آن است. با این حال یک تئوری کلی در میان تاکتیک نویسان رواج دارد و آن هم این است که 3-4-3 به علت محدودیت های تدافعی بهترین گزینه برای صف آرایی برابر سیستم 3-3-4 نمی تواند باشد.گواردیولا اما تیمش را با همین سیستم راهی میدان کرد تا با وجود لاین آپ ابتدای بازی تمامی کارشناسان را سورپرایز کند:  اینکه او تصمیم گرفته بود در عقب زمین نفر به نفر در برابر مثلث مخوف و وحشتناک MSN صف آرایی کند.

با این حال طولی نکشید که گواردیولا بر حجم و وسعت سورپرایزی اش افزود!! 20 دقیقه تنها از جریان بازی گذشته بود که ناگهان سرمربی اسپانیایی تصمیم گرفت به 2-4-4 سویچ کند. 2 نفوذ خطرناک لوئیس سوارز پپ را بر این داشت تا وضعیت دفاعی تیمش را سر و سامان دهد. رافینیا مجددا به پست واقع گرایانه اش باز گشت و برنات نیز یک خط به عقب آمد تا بایرن به 4 مدافع سویچ کرده باشد. پپ اولین اشتباه تاکتیکی خودش را در همان 20 دقیقه نخست فریاد زد. این اتفاق به هیچ عنوان یک مسئله عادی محسوب نمی شود. اینکه مربی در ابعاد پپ گواردیولا در رقابتی چنین مهم در حد و اندازه های نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا پس از 20 دقیقه اندیشه های تاکتیکی ابتدای بازی اش را تغییر می دهد، معانی فوق العاده زیادی دارد. شاید بهترین جملات برای وصف این اتفاق را جیمی کرگر بیان کرده باشد:" فوق العاده شگفت انگیز است. بسیار دشوار است که گواردیولا را مربی ضعیفی تصور کنیم چرا که او یکی از بهترین های دنیا محسوب می شود اما برای من روش بازی ابتدایی او غیر قابل باور است."

با این حال پپ پس از تغییر سیستم تیمش شرایط بهتری را سپری کرد. بایرن با 8 نفر به خوبی تجمع دفاعی داشت تا مانع از فضاسازی برای  مثلث مخوف بارسا شود. نتیجه 0-0 گرچه نتیجه رویایی در خانه حریف محسوب نمی شد اما دست کم ابتکار عمل را نیز از دست گواردیولا خارج نمی کرد. با این حال فاجعه اصلی در 15 دقیقه پایانی رخ داد. جایی که لئو مسی با یک شوت از راه دور گره کار را باز کرد تا بارسا پیش بیفتد. همیشه روی این نکته تاکید داشتم که پپ گواردیولا از لحاظ توانایی های ذهنی و روانی ضعف های جدی دارد. او بهترین سرمربی دنیا برای مدیریت بحران نیست. زمانی که در موضع ضعف قرار می گیرد، آپشن های زیادی برای ارائه ندارد. سال گذشته در نیمه اول دیدار برگشت برابر رئال پس از گل اول، تیمش از هم پاشید و 2 گل دیگر نیز دریافت کرد تا در همان 45 دقیقه نخست نسخه اش پیچیده شده باشد. امسال نیز پس از گل اول مسی در حالی که بایرن می توانست با نتیجه 1-0 درهای امیدواری را باز نگه دارد، باز هم از هم پاشید. این از هم پاشیدن به هیچ عنوان مسئله کوچکی محسوب نمی شود و ریشه در توانایی های محدود ذهنی سرمربی دارد که نتوانسته قدرت مدیریت شرایط بازی را در لحظات بحرانی و کلیدی در تیمش نهادینه کند. اینکه این اتفاق 2 سال پیاپی رخ می دهد، به خوبی نشان از عمق فاجعه است.

پپ گواردیولا سرمربی بد شانسی است. اینکه او در حساس ترین نقطه فصل 2 سوپر استار اصلی اش را در اختیار ندارد، اوج بد شانسی است. اما اینکه تمامی دلایل ناکامی و تحقیر مجدد بایرن در اروپا را در همین عامل خلاصه کنیم، اوج سطحی نگری و ساده اندیشی خواهد بود. غیبت «روبری» هیچ دخلی به  شکست تاکتیکی گواردیولا در همان 20 دقیقه ابتدایی بازی نداشت. ایضا نبود ریبری و روبن باز هم هیچ ارتباطی به ضعف های ذهنی بایرن گواردیولا نمی تواند داشته باشد. اینکه پپ قصد ندارد از اشتباهاتش درس بگیرد نیز ربطی به نبود «روبری» ندارد. 2 گانه داخلی سال گذشته گواردیولا امسال به احتمال فراوان تنها به یک بوندس لیگا تبدیل خواهد شد. فتح عناوین داخلی برای بایرنی که تا پیش از آن تیمی 3 گانه محسوب می شد به هیچ عنوان نمی تواند افتخاری نوبرانه باشد. به خصوص اینکه هواداران این تیم آلمانی مدعی داشتن یکی از طلایی ترین نسل های تاریخ باشگاه نیز هستند. بایرن پپ گواردیولا در طی 2 سال اخیر نکته ها و گفتنی های زیادی داشته است. از مسائل حاشیه ای تا نحوه کنترل گواردیولا بر تیم گرفته تا مسائل فنی و تاکتیکی در بازی های کلیدی.با این حال اما شاید بهترین وصف برای عملکرد 2 ساله گواردیولا در بایرن را بتوان در جمله گابریله مارکوتی ابر فوتبال نویس معروف جست و جو کرد:" پپ گواردیولا در بایرن می خواهد زیادی باهوش باشد." معادل فارسی تصمیمات و رفتار های گوناگون پپ گواردیولا در 2 سال اخیر شاید کلمه «حشو» باشد. حشو را به شدت می شد در تمامی تصمیمات و رفتارهای تاکتیکی وی در همین تک بازی مقابل بارسلونا جست و جو کرد. به نظر می رسد گواردیولا اصولا میانه خوبی با درس گرفتن از اشتباهات گذشته ندارد... 

منبع