وضعیت خط حمله آلمان و هزاران شک و تردیدی که همچنان پابرجاست

تحلیلی برعملکرد بحث برانگیز مانشافت در بازی مقابل لهستان.  

 

بازی های دوم در چهار تورنومنت گذشته یواخیم لوو در مانشافت، همواره چالش برانگیز بوده است. این داستان همیشگی در فرانسه هم عوض نشد و مانشافت با یک تساوی بدون گل مقابل لهستان در روز پنجشنبه تنها یک امتیاز از دومین بازی اش در یورو کسب کرد. مسلما این نتیجه مانع بزرگی در مقابل قرارگیری آنها در صدر جدول گروه نیست اما این عملکرد نا امید کننده قطعا منجر به تغییراتی در شیوه و سیستم بازی تیم خواهد شد.
عملکرد قهرمان جهان پس از پیروزی 2 بر 0 مقابل اوکراین، نه تنها پیشرفت نکرد بلکه مشکلات زیادی در فاز هجومی تیم مشاهده شد و شک و تردید های زیادی پیرامون وضعیت خط حمله مانشافت به وجود آمد. در حال حاضر سوالات زیادی به وجود آمده است، آیا گوتزه می تواند به تنهایی بار خط حمله مانشافت را به دوش بکشد؟ آیا آلمان می تواند یک تعادل مناسب در خط هافبک ایجاد کند؟ آیا آنها می توانند یورو 2016 را با این وضعیت فتح کنند؟
آلمان بازی مقابل لهستان را با انگیزه بالایی آغاز کرد و خیلی زود بازی را به دست گرفت و با پاس های عرضی و بین خطوطی که رد و بدل می کرد لهستان را به عقب نشینی وادار کرد و فشار زیادی را بر روی خطوط دفاعی این تیم وارد می کرد. اما پس از 15 دقیقه آدام ناوالکا از روی نیمکتش بلند شد و با تغییر تاکتیک تیمش به سلطه مطلق آلمانی ها بر بازی پایان داد. این مربی 58 ساله با اشاره ای به خط هافبکش اطلاع داد که کلیه شکاف های موجود در خط هافبک و خط دفاع را ببندند، شکافی 20 متری که مانشافت چندین موقعیت بسیار خطرناک از آن ساخته بود. به محض اینکه تیم لوو آن فضا ها را از دست داد دیگر جایی برای نفوذ و رسیدن به دروازه حریفش نداشت و این دقیقا همان چیزی بود که لهستان می خواست. آلمانی ها که از قدرت ضدحمله حریف آگاه بودند، برای اینکه خطر از دست دادن مالکیت و توپ را کاهش دهند مدام توپ را از گوشه ای به گوشه ای دیگر ارسال می کردند. آلمان خیلی از گوشه ها کار می کرد، خصوصا از سمت چپ، جایی که یوناس هکتور به عنوان مدافع چپ و یولیان درکسلر به عنوان هافبک کناری در نزدیکی یکدیگر حضور داشتند. اما این دو نمی توانستند کارهای سرعتی لازم در کناره ها را برای نفوذ انجام دهند و اغلب ایستا و بی اثر کار کردند. وقتی هم که موفق به عبور می شدند، یا ارسالشان قطع می شد یا به گوتزه ای می رسید که کار خاصی نمی توانست بکند.
لوو در مقابل این مشکل غافلگیر شده بود. مشکلات آلمان در کناره ها پیش از این تورنومنت هم وجود داشت. وضعیت کنونی با وضعیت دو سال پیش تیم در 4 بازی اولش در برزیل تفاوت های فراوانی ندارد، جایی که 4 مدافع وسط تیم در جلوی خود هافبک های کناری تخصصی را نداشتند و تمام بار خلاقیت تیم روی دوش گوتزه به عنوان مهاجم دوم و مسعود اوزیل به عنوان هافبک هجومی تیم قرار داشت. تاریخ باری دیگر تکرار شده، بازهم در خط دفاع تقریبا مدافع کناری تخصصی وجود ندارد و جلوتر هافبک های کناری بازهم تقریبا حضوری ندارند و گوتزه و اوزیل هم عملکرد مایوس کننده ای به عنوان امید های اصلی خلاقیت تیم در خط حمله داشته اند.
توماس مولر یکی از بدترین بازیهای ملی خودش را در سمت راست داشته است، و انصافا هیچ حرکت مثبتی از او در آن پست ندیدیم. در سمت دیگر زمین، آرامش یولیان درکسلر و قدرت حفظ توپ او کمک زیادی به مانشافت برای نگه داشتن مالکیت در یک سوم پایانی زمین حریف می کرد اما با عنوان یک بازیکن راست پا او لوکاس پیشچک با تجربه را مقابلش داشت و برای عبور از این مدافع راست با تجربه کار خیلی سختی داشت. اوزیل با وجود اینکه از آزادی کامل حرکت در پشت محوطه جریمه حریف برخوردار بود و به عنوان شماره 10 تیم بازی می کرد اما حرکت خلاقانه خاصی از او دیده نشد و این بازیکن باشگاه آرسنال بازهم نتوانست تاثیر چشمگیری در روند بازی بگذارد. پاس هایش تاحدودی بی اثر بود و حرکاتش برای عبور از دفاع سازمان یافته لهستان با حضور گلیک و پازدان کافی به اندازه کافی هوشمندانه نبود.

وقتی نیمه اول تمام شد، آلمان نیمه را بدون حتی یک شوت درون چارچوب به پایان رسانده بود!

وقتی بازی تمام شد، ژروم بواتنگ خیلی از عملکرد هم تیمی هایش در خط حمله ناراضی بود. مدافع بایرن مونیخ ضمن اظهار تاسف از نمایش تیمش در این باره گفت:

”
ما باید سعی کنیم حرکاتمان را به سرانجام برسانیم، در خط حمله باید زهردار تر عمل کنیم و برای رسیدن به گل بیشتر از این ها تلاش کنیم. ما باید هجومی تر از این حرف ها باشیم. اگر با همین وضع ادامه بدهیم به چیزی نمی رسیم.
“
بواتنگ پس از نمایش درخشانش به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد هرچند کاملا بی عیب و نقص نبود. متس هوملس هم پس از بازگشتش از مصدومیت یک نمایش معقول و خوب داشت.
بازی در نیمه دوم کمی باز تر شد و هر دو تیم حتی تا پای گل زنی هم پیش رفتند. در همان دقایق ابتدایی نیمه دوم میلیک با حرکتی که خودش آغاز کرد می توانست با ضربه سری بهتر دروازه مانشافت را باز کند اما ضربه او چندان جالب نبود و مهاجم سابق آگزبورگ و لورکوزن در زدن دومین گلش در این تورنومنت ناموفق عمل کرد. مانشافت هم در طرف مقابل موقعیت های نصف و نیمه زیادی خلق کرد که شاید مهمترینش شوت اوزیل در جلوی محوطه جریمه بود که با سیو فابیانسکی به کرنر رفت.
در پایان، برندگان بازی مدافعین بودند.

جورجیورز کریچوویاک، هافبک لهستان، پس از پایان این بازی معتقد بود نتیجه می توانست بهتر از این ها باشد. او گفت:

”
کمی افسوس می خورم، ما بدون شک موقعیت های گلزنی بهتر و بیشتری داشتیم. نتیجه به دست آمده خوب است اما می توانست بهتر هم باشد. ما اکنون یک امتیاز از قهرمان جهان گرفته ایم و این به ما اعتماد به نفس داده است.
“
اما در سوی مقابل آلمان ها فقط از اینکه کلین شیت کرده بودند راضی بودند. یو اخیم لوو گفت:

”
در مجموع در خط دفاع بسیار خوب بودیم، با وجود اینکه لهستان در ضدحمله تیم بسیار قدرتمندی است، ما اجازه هیچ ضد حمله ای به لهستان ندادیم. آنها فقط یک موقعیت عالی داشتند که نویر هم نمی توانست مهارش کند.
“
بندیکت هوودس تاکید زیادی روی جلوگیری ازضد حملات و حرکات سریع لهستانی ها داشت و شاید این نگاه دفاعی و محتاطانه باعث می شد که المان در حملات از نیروی کافی برخوردار نباشد.
مشکل بیشتری که بسیار هم نگران کننده بود، عدم انعطاف پذیری بازیکنان هجومی تیم بود که نویر هم به آن اینگونه اشاره کرد:

”
درکناره ها به اندازه کافی انعطاف نداشتیم و کمتر تغییر ایجاد می کردیم و به همین دلیل ما نتوانستیم آنها را غافلگیر کرده و برایشان مشکلات مختلف ایجاد کنیم.
“
لوو درباره اینکه چرا گومز را در ترکیب اصلی نگذاشت توضیح داد که او می خواسته که تیمش در فضاهای تنگ با بازیکن های خلاق به توفیق بیشتری برسد اما این کار او کاملا بی اثر بود. خیلی سخت است که بگوییم مانشافت چه زمانی وضعیت مطلوب خود می رسد اما مسلما بازی مقابل ایرلند شمالی تا حد زیادی تردید ها را از بین خواهد برد.

به قلم رافائل هونیگشتاین در وبسایت Espn

منبع